Een evaluatie van werk-stress vanuit de polyvagaaltheorie
Om de politiecollega mentaal optimaal voor te bereiden op zijn taak is investeren voorafgaand aan een incident een goede zaak. De training Mentale Kracht lijkt wat mij betreft wat verouderd en versnipperd, maar vooruit, met een verfje en wat kleine reparaties kan die kar nog jaren mee vooruit.
Investeren in de juiste mindset vooraf aan een incident helpt het zenuwstelsel om bij de orthosympatische aansturing te blijven en dus aanwezig in het moment en handelingsbekwaam te blijven. De krachtige uiting die belangrijk kan zijn bij het incident wordt optimaal benut.
Dat is goed voor de actie die nodig is en voor het organisme, dat de opgebouwde stress energie kan ontladen.
Maar soms is het incident te groot of neemt het een wending waarin het organisme machteloos is (aanblik ernstige incidenten, te grote dreiging, niet mogen optreden etc.). Mentale kracht doet weinig met dealen met dat soort stress-situaties en het organisme raakt daar overbelast. Het schakelt over op de dorsale parasympathische aansturing.
Investeren aan de achterkant van de actie
De politie organisatie biedt na afloop van deze incidenten o.a. ‘slechts’ debriefing en TCO. Hier wordt naar mijn idee het risico genomen dat het organisme niet uit zichzelf terugkeert naar de gezonde ventrale parasympathische aansturing en er dus stressklachten gaan ontstaan, die kunnen oplopen tot PTSS of burn-out.
Het ontstaan van PTSS bij de politie is vaak het gevolg van een stapeling van incidenten en minder vaak het gevolg van een enkel incident. De stapeling is datgene wat voorkomen kan worden en dus is investeren in het organisme na de actie een simpel en duidelijk gegeven om ziekte en uitval te voorkomen. Het organisme dient weer te ontladen na een actie, om stapeling te voorkomen.
Het is jammer dat er wel aandacht is voorafgaand aan de actie voor de juiste mindset (Mentale Kracht) maar veel minder logisch dezelfde reflex wordt gehanteerd na de actie: ontladen.
Als dit standaard bij de politie zou worden ingevoerd, ondersteund door het neuro-biologische model van de polyvagaaltheorie, ontstaat er een zorg voor het professioneel handelen van de politiecollega, die zowel in de opbouw als in de afbouw het organisme ondersteunt, en niet zoals het huidige denkkader, alleen in de opbouw.
TRE als ontladingsmechanisme
Middels de fysieke oefeningen vanuit TRE wordt het zenuwstelsel getriggerd om opgeslagen stress los te laten. Elke keer weer ervaar ik in mijn werk met mensen in hoogrisicoberoepen het enorme ontspannende en ontladende effect van TRE. Wat een verrijking zou het toch zijn als er bij de politie, naast aandacht voor de opbouw naar een stressvol incident, er net zoveel aandacht zou zijn voor de ontlading NA het incident. Wat zouden er dan veel stressklachten voorkomen kunnen gaan worden!